فونداسیون
مبنای طراحی فونداسیون‌های دکل‌های مخابراتی جهت لهیدگی و واژگونی استوار است. در دکل‌های خودایستا بدلیل بروز کشش در یکی از پایه‌ها به صورت پاشنه‌ای و در دکل‌های مونوپل بدلیل بروز گشتاور زیاد در پای دکل به صورت شمعی طرح و پیاده‌سازی می‌شود.
در زمین‌های سنگی به دلیل مشکلات حفاری فونداسیون‌ها به صورت سطحی و گسترده طرح می‌شود که به دلیل وزن بالای خود بتواند گشتاور ناشی از واژگونی را تحمل کند.
سیستم پیاده‌سازی فونداسیون زمینی به این صورت است که پس از محاسبه ارتفاع دکل، بار بر روی دکل و بادگیری آن و نوع مقاومت خاک منطقه نصب، چاله‌هایی به عمق حداقل 1 متر مکعب حفاری می‌گردد سپس با استفاده از میل گرد اقدام به آرماتوربندی چاله می‌شود و در آخر پس کار کارگذاشتن پایه‌های بولت و انکر مربوط به دکل چاله حفاری و آرماتوربندی شده با استفاده از بتن پر شده و با استفاده از لایه‌های ایزوگامی آب بندی می‌شود.
در مورد دکل‌های مهاری که بر روی زمین نصب می‌گردد قاعده پیاده‌سازی فونداسیون به صورت فوق و مشابه دکل‌های خود ایستا می‌باشد با این تفاوت که برای دکل‌های مهاری عمل پی‌سازی علاوه بر پایه دکل برای پایه مهاری‌ها نیز انجام می‌پذیرد.
از آنجایی که دکل‌های مهاری اغلب بر روی پشت بام نصب می‌گردند، به منظور فونداسیون در این نوع نصب از فونداسیون آهنی پشت بامی استفاده می‌شود. این نوع فونداسیون شامل یک سازه Y یا H شکل است که از تیرآهن نبشی نمره 16 ساخته شده و بیس پلیت زیر دکل بر روی آن جوش داده می‌شود. این سازه دارای ابعاد حداقل 1 متر می‌باشد و بر روی کف بام و مابین 2 ستون افقی بام قرار می‌گیرد تا بار انتقالی از روی دکل بر روی قاعده دکل را بر روی سطح بام منتقل و پخش نماید
